Motie van Wantrouwen

Binnenkort staat de behandeling van de Perspectief-nota op de agenda van de Provinciale Staten van Overijssel. Tijdens deze behandeling wordt ook teruggekeken op de afgelopen 3 jaren van het college. Het college bestaat uit 4 gedeputeerden, aangevoerd door de Commissaris van de Koning. In ons geval, een waarnemend Commissaris van de Koning. Wanneer teruggekeken wordt op de afgelopen 3 jaren, mag je ook terugkijken op het functioneren van een gedeputeerde. Want, de ene gedeputeerde is de andere niet.

 

We zijn de afgelopen 3 jaar het meest kritisch geweest op de 2 D66 gedeputeerden. Het college begon met Erik Lievers (Milieu en Energie), maar deze gaf er de brui aan in januari 2017. Hij vond dat hij niet de ruimte kreeg om op zijn manier de energietransitie in te vullen. Hij kreeg bovendien veel kritiek van omwonenden en Statenleden in het dossier Olasfa: hem werd een gebrek aan inlevingsvermogen verweten. De PVV wilde ooit een motie van wantrouwen tegen hem indienen en kreeg hierbij steun van ook de coalitiepartijen (de fractievoorzitters van een aantal coalitiepartijen lieten de woordvoerders Milieu en Energie deze steun later weer intrekken), maar trok deze motie van wantrouwen in omdat Erik Lievers bereid was om wel aan een motie Olasfa van de PVV mee te werken. Hiervoor was het nodig de woorden “in beginsel” aan de Olasfa-motie toe te voegen. Erik Lievers bedankte me na afloop van de vergadering voor de wijze waarop wij hem enige ruimte gaven. Ik vond dit toen een mooi gebaar. Het was geen gelukkige keuze geweest van D66 om hem gedeputeerde te maken, want we hoorden in de wandelgangen dat er binnen het college nogal wat problemen waren met zijn manier van werken.

Op 12 april 2017 werd Annemieke Traag benoemd als zijn opvolger. Dezelfde portefeuille, alleen Olasfa werd opgepakt door een andere gedeputeerde. Annemieke Traag woont zo’n 16 km buiten de provincie, in de provincie Gelderland. Een gedeputeerde moet in zijn of haar werkgebied wonen, maar kan ontheffing krijgen voor een jaar. Deze ontheffing is bedoeld om de nieuwe gedeputeerde de gelegenheid te geven om te verhuizen. Annemieke Traag was ook bereid te verhuizen. Dit vertelde haar fractievoorzitter Margreet Overmeen op vragen van de PVV tijdens de installatie van Annemieke Traag op 12 april 2017. Op 13 april 2017 stond deze intentie van Annemieke Traag ook in Dagblad Tubantia. Door het uitspreken van deze intentie voldeed Annemieke Traag aan een belangrijke voorwaarde om het ambt te kunnen aanvaarden en om aanvaard te worden. Zij kreeg van Provinciale Staten ontheffing voor een jaar.
We weten allemaal hoe de huizenmarkt zich heeft ontwikkeld. Door de lage rente werden de huizen als warme broodjes verkocht. Natuurlijk, vooral in de steden. Maar ook in de dorpen trok de huizenmarkt in een razend snel tempo weer aan. Er zou een bord in de tuin komen met ‘Te Koop’. Het hoefde dus niet lang te duren.

Groot was onze verbazing toen Annemieke Traag in april 2018 de Staten van Overijssel weer vroeg om een jaar ontheffing. Op vragen van de PVV waarom weer een jaar ontheffing, antwoordde de waarnemend Commissaris van de Koning Boele Staal dat Annemieke Traag bereid was te verhuizen, maar dan in een volgende periode. De fractievoorzitters van vooral het CDA, de PvdA en 50Plus namen ons deze vraag kwalijk, omdat Annemieke Traag gezegd zou hebben dat ze inderdaad zou willen verhuizen in een volgende periode. Maar dit is nooit gezegd of geschreven. Nergens!!

Kortom, hier is duidelijk sprake van iets recht proberen te praten wat krom is. Er wordt gewoon gelogen. De PVV heeft hier nog eens schriftelijke vragen over gesteld. Want was Annemieke Traag wel aangenomen wanneer ze op 12 april 2017, tijdens haar installatie, had gezegd dat ze niet bereid was om te verhuizen? Maar uitsluitend in een eventuele volgende periode? Wisten de coalitiepartijen hiervan? De Staten in ieder geval niet. Tot onze grote verbazing waren onze schriftelijke vragen uit het systeem verdwenen, ondanks een bevestiging van de griffie voor ontvangst. Dit duurde weken. Na een boos telefoontje van de PVV waren ze weer binnen een paar minuten online. Maar nog altijd geen antwoorden op de vragen.

In de afgelopen Provinciale Statenvergadering hier maar weer eens mondelinge vragen over gesteld, maar niemand kon ons mededelen wanneer gezegd of geschreven was dat Annemieke Traag pas in een volgende periode bereid was te verhuizen. Niemand. En er was dus nimmer een intentie geweest om te verhuizen! In onze ogen een zeer kwalijke zaak. Vertel gewoon de waarheid. Zeg gewoon dat dit niet netjes is gegaan. Maar ga niet om de hete brij draaien, dit is funest voor het vertrouwen.

Ik neem het mijn collega fractievoorzitters zeer kwalijk dat ze deel uitmaakten van dit slechte toneelspel. Bang om straks in maart, na de verkiezingen, niet uitgenodigd te worden om mee te gaan regeren. Iets anders kan ik er niet van maken. Binnen de islam kennen we het woord Taqqiyya: een moslim kan dan in de verleiding worden gebracht om zich naar de lokale overheid anders uit te spreken of te gedragen dan in kleinere of eigen kring. Welnu, hier is ook sprake van Taqqiyya. In de Staten geen enkele steun van een andere partij, maar ik weet zeker dat er Statenleden waren die ons maar wat graag zouden hebben willen steunen. En dit in kleinere kring (thuis of in de fractie) wel durven te zeggen.

Naast dit voor ons onacceptabele theater hebben wij in eerdere vergaderingen aangegeven zeer ontevreden te zijn met de manier waarop Annemieke Traag het Lelystad dossier heeft aangepakt. En vinden we de wijze waarop de energietransitie wordt uitgevoerd onhaalbaar, onrealistisch en onbetaalbaar. We worden hierin voor een groot deel gesteund door het onafhankelijke Atelier Overijssel. Plus, er is totaal geen ruimte voor een gezond debat over de huidige koers. Criticasters worden weggelachen. Een schande.

Kortom, wij hebben afgelopen woensdag 23 mei een Motie van Wantrouwen ingediend. Een optelsom van niet leveren en niet de waarheid spreken. Onze waarnemend Commissaris van de Koning vond dit grenzen aan persoonsbeschadiging en vond de woorden over integriteit ongepast in dit geval.

Wat Annemieke Traag had moeten doen is zeggen dat ze één of meerdere fouten heeft gemaakt en dan hadden wij dit wellicht geaccepteerd. Dat ze voor onduidelijkheid had gezorgd met betrekking tot het verhuizen. Dat het allemaal niet zo was gegaan zoals had gemoeten. Dat ze ook voor een gezond debat is, met ruimte voor andersdenkenden. Dat ze op en top gemotiveerd is om Lelystad tot een goed einde te brengen. Dat ze geleerd heeft van haar fouten. Waarom is dit zo lastig?

Dit heeft niets met beschadiging van een persoon te maken. Wanneer iemand niet functioneert en niet de waarheid spreekt, dan volgt er ontslag. Overal, in ieder bedrijf, in iedere organisatie. Maar niet in de politiek van Overijssel.